Snoeihard maar treffend. Ze hakken erin, de gedichten van Bjorn Blom en Alex Panhuizen (Strijkplankpoezie) Uit de gedichtenbundel ‘En nu echt?’. Gisteren hadden ze mijn onverdeelde aandacht. De sprekers die tijdens een speciale lunchbijeenkomst op het kantoor van mijn werkgever CINOP aandacht vragen voor zelfmoord onder mannen.
Mec zit op de bank naast me, nietsvermoedend scrollend op zijn telefoon. Wat als? Wat als hij net als zoveel (jonge) mannen niet lekker in zijn vel zit? Hij heeft het niet makkelijk gehad en werkt zo hard aan zijn toekomst. Doet zo verdomde zijn best. Zijn vader al 6 jaar niet meer gezien, een moeder die afgelopen jaren door stress niet altijd even geduldig/vriendelijk was, een vriendin die al maanden in Azie zit, stage, een scriptie, zijn handeltje dat heel veel werk is. Wat als hij dat doet met een lach maar van binnen huilt?
Ik kijk hem aan en zeg voorzichtig: Mec, weet je nog dat je laatst zei dat je oprecht gelukkig bent? Zeg je het me ook als je dat niet meer zo voelt? Weet dat ik er altijd voor je ben en dat je altijd met me kunt praten. Hij moest er om lachen en zei ‘Hoe kom je daar nu weer bij?’
Gisteren organiseerde mijn collega’s van ECIO Expertisecentrum Inclusief Onderwijs de eerder genoemde lunchbijeenkomst. Het is een serieus probleem. Veel (jonge) mannen zijn eenzaam en zitten gevangen in hun eigen stilte. Ze praten niet over wat er echt in hen omgaat, ze handelen er naar oftewel ‘Het gaat goed hoor. Punt’.
Thuis gekomen zei ik tegen Mec: Ik heb een cadeautje voor je. Ik overhandigde hem de gedichtenbundel en zei ‘Misschien vind je het niets maar zie het als symbool dat er altijd wel iemand is die naar je wil luisteren. Doe geen gekke dingen. Denk daar aan als je er naar kijkt.
Voor al die mannen (en vrouwen), jong of oud, die zich klote voelen en worstelen met hun gevoelens en een uitlaatklep zoeken. Ik wil er voor je zijn als je het nodig hebt. Ik praat veel maar kan ook goed luisteren Let op elkaar, ben er voor elkaar.
Punt – Komma….
Ps de bundel is te koop.
