5 jaar. Ruim. Bijna 6. Zo lang al. Zo lang alleen. Nou ja. Samen. En toch alleen. Samen met Mec. Zonder partner. Saai? Absoluut niet. Verlangen? Neuh, soms. Gemis? Van een vent? Duhhhh. Tevreden. Dat ben ik wel. Meestal. Mannen. Ik kan zonder. En zij? ook zonder mij 🙂
Rubensdating. Een datingsite. Voor dikkerds. Ik sta erop. Al jaren. K*tsite. Dus moderner. Datingsapps. Ik heb ze. Op mijn telefoon. Eerst Lexa. Ruim een jaar. Niet echt handig. Betaalde liefde. Zo voelt het. Een date? Heel af en toe. Zonder haffelen. Geen polonaise. Geen zin in. Ik weet. Seks. Drijfveer nr. 1. Pech. Niet bij mij. Een enkeling. 1 date. Meestal. Soms 2 dates. Geen gedoe. Geen zin in. Meestal dan.
Daarna Badoo. Via een vriend. Een Lexa-vriend. Ik heb er 1. Leuke vent. Als vriend. Zijn advies? Ga op Badoo. Zo kwam het. Voordeel? Gratis premium. Ook daar. Enkele dates. Soms. Heel soms. Een klik. Maar toch. Altijd die maar… Hij ook. Te jong. Te ver weg. Te fout. Etc. En daten? Kwam er niet van. Ik baalde. Maanden. Echt maanden. Chatten. Appen. That’s it. Chagrijnig. Dat werd ik. Frustratie. Ik sprak af. Deze week. Ik date iedereen. Iedereen die het vraagt. Ik had 2 kandidaten. 1: 60 jaar uit Eindhoven. 2: 51 jaar uit Veghel. Echt interesse? Nee. Stomme frustratie. Leuke dates. Dat wel.
Het is waar. Het overkomt je. Onverwachts. Bij date 2. Als je NIET zoekt. Ineens. Het was er. Fuck. Niet leuk. Niet fijn. Vol in mijn gevoel. Echt. Zo lang geleden. Dat voelen. Dat onderbuikgevoel! Weerstand? Zeker. Ik probeerde het. Afstand houden. Want wat als. Te laat. En dan……teleurstelling. Liefde. Voorwaarde? Het is bi-directioneel. Helaas. Niet hier. Bijna 6 jaar. Zo lang duurde het. Je gaat diep. Tenminste. Als het hoog zit. Het is wat het is. Accepteren. Slikken. En door. Aandacht. Liever niet. Wat je aandacht geeft, dat groeit. Dus afkicken. Pfffff fucking liefde.
En net dan. Ping! Chatbericht. Van een bekende. Een FB vriend. Hij wil biechten. Een geheim verklappen. Oké. Benieuwd. Wat dan? X typt. Dat staat er. Ik wacht. Ongeduldig. Hij schreef. Hij had ooit hoop. Wij samen. Of zoals hij schreef. Telkens. Als hij mij zag. Zijn gedachten? Letterlijk ‘wat een geweldige vrouw” als ik iets zou willen dan met haar. ‘ Wow! Wat een compliment. En hij is lief. Maar niet hem. Die man. Die me raakt. Tot in de kern. Hoe onwennig. Kwetsbaar. Maar ook hier. Helaas. Niet wederzijds. Ik weet het. Hoe hij zich voelt. Denk ik. Klote.
Een boek. Dat kan ik schrijven. Het leed, dat daten heet. Vreselijk! (ik heb met toestemming van mijn FB vriend dit verhaal geschreven)