Sinds kort werk ik bij ‘t Spectrum. Dat is in Schijndel. Een multifunctionele accommodatie. Voor velen toegankelijk. Vereniging of clubke. Theaterbezoeker of ondernemer. Wij heten u welkom. Van harte welkom. Nieuwsgierig? https://www.spectrumschijndel.nl/
Vandaag zocht ik R. Hij is ‘huismeester’. Ik sprak mijn andere collega Y. Over een apparaat. Ik wil het schoonspuiten. Met perslucht. En R: die weet of wij dat hebben. Zo zei ze. Dus zocht ik hem. Beneden. Op het pleincafé.
Ronnie was uit zicht. ‘Waar is Ronnie?’. Dat vroeg ik. ‘In de buurt denk ik’. ‘Ik hoor namelijk stoelen schuiven’. Warempel. Ik hoorde het ook. Ergens. De Multifunctionele ruimte misschien? Nope. Bij de Podiumzaal? Dat is die nieuwe. Mooi is ie. Maar uhhhh, ook niet. Raar, ik hoor hem toch?
Dan morgen maar. Heeft geen haast. Ff Y informeren. Zeggen dat ik ga. Nog steeds hoor ik het. Die stoelen, dat geschuif. Ik loop naar boven. Naar ons kantoor. En ja hoor. Daar zit ze. Of staat ze. Mevrouw de S(ch)olekster. Wat een venijn. Die rode snavel. Keihard tikt ze ermee. Tegen het bovenraam. En ze vliegt op. Met haar borst tegen het raam. Imponerend.
Het verhaal kende ik. Van de koekjespauze. Mart was er ook. Mart Schel. Die man kan fotograferen. Niet normaal mooi. Vlinders. Zijn specialiteit. Zijn foto’s. Adembenemend. Ik zag ze. Op zijn telefoon. Van vossen en beren. Zwart en bruin. Het Noorderlicht. En veel vogeltjes. Heel veel.
Eigenlijk best zielig. Die Scholekster. Elk jaar weer. Op ons dak. Daar bouwt hij zijn nest. Heel hoog. Elk jaar vallen ze te pletter. De jonkies. Van dat hoge dak. Mislukte vliegles. Begreep ik van Mart. Echt slim zijn ze niet. De Scholeksters. Het dak is schuldig. De dakbedekking. De grote kiezels erop. Die misleiden hem. Die Scholekster vergist zich. Denkt dat hij op het strand zit. Daar bouwt hij zijn nest. Alleen is ons dak dat niet. Een strand.
En dat tikken? Zijn spiegelbeeld. Hij herkent het niet. Niet als het zijne. Het is broedtijd. Die reflectie. Dat is een ander. Een indringer. Die moet weg. Weg uit zijn territorium. Dus valt hij aan. Echt waar.
Ik lachte wat. Zoals zij daar stond. Dreigend. Met borst vooruit. Rennend. Van links naar rechts. Tikkend, Borststotend. Idioot dacht ik. Ik heb het omgedoopt. Wat Scholekster. Sol-ekster is beter. Hij solt met ons. En laat niet met zich sollen. Schuivende stoelen. Duhhhhh