Het is half 4 als ik een appje krijg van zoonlief. Hij stuurt een foto van een blauw metallic Grundig radio met de opmerking ‘Leuk hè’. Het is een kringloopvondst.
Een half uur later is hij thuis. Zijn handen vol met een Haglofs jas, een vreselijk lelijk schaak- dam- backgammon spel, een Gucci tasje en…….. Jawel, de radio cassettespeler. Het is een kind van zijn moeder.
In de avond is hij druk in de weer en poetst hij de radio ‘Grundig’. Er komt zelf een tandenstoker aan te pas om in de kleinste hoeken te komen. Terwijl hij in de keuken staat komt de vraag: heb jij zo’n ding ook gehad, want eigenlijk weet ik niet wat het is. Wat kun je er eigenlijk mee?’ in mijn hoofd was het heel romantisch mijn uitleg over het samenstellen van je eigen muziekbandjes met de favo”s van de radio. Het opnemen van je eigen stem etc. Heel droog zei hij: oh je maakte gewoon speellijsten, refererend aan (in ons geval) Deezer. Technisch gezien tuurlijk veel makkelijker, sneller, praktischer maar liggend voor de radio, wachtend op dat ene nummer, op tijd op record drukken, die excitement zal hij nooit begrijpen. Ja inderdaad, dat is hetzelfde antwoordde ik daarom maar.
Van het schaakbord maak ik liefst nog een snijplank (lelijk ding) maar de radio, die mag beneden staan.
