Mooi hè.
Mensen die me een beetje kennen weten hoe moeizaam de relatie met mijn familie is (geweest). Ik ben dankbaar richting mezelf dat ik oude patronen loslaat (althans probeer) om belangrijke inzichten toe te laten. Ik roep al jaren ‘verbinden door los te laten’ en eindelijk ‘master’ ikzelf deze wijsheid. (Maar old habits die hard)
Zie ze zitten. De organisatie- (Ton van Heeswijk / Ton van Heeswijk) en keukenpiet (Betty Van Heeswijk / Betty van Heeswijk) die met hun stramme leden nog steeds het spreekwoordelijke vuur uit de sloffen lopen. Creativiteit, originaliteit en liefde waren de belangrijkste ingrediënten van deze 5 december. Dat resulteerde in 1 op 1 aandacht voor iedereen en een tafel vol lekker eten.
En als ik dan deze foto’s zie, voel ik dankbaarheid en maakt het me een beetje verdrietig. Verdrietig omdat ik door de starheid van mezelf en het onvermogen dingen anders te zien/voelen zoveel jaren gemist heb (en zo ook Mec; mijn prachtige zoon). En omdat ik de kwetsbaarheid zie van mensen waar ik van hou.
Dankbaarheid dat ik persoonlijk heb mogen groeien. Dankbaar voor deze mensen en dat ik zie wat zoveel belangrijker is dan onze verschillen. De belangrijkste overeenkomst die we hebben; de liefde voor elkaar .
Fijne feestdagen.
Met dank aan mijn broers Dave van Heeswijk en Laurens van Heeswijk voor de foto’s
