57 jaar en ik voel ik me een bevoorrecht mens dat ik elke dag weer mag opstaan. Ook als dat betekent dat ik weer moet werken, dat het buiten regent, dat ik geen vent heb, dat mijn overgangsklachten me soms tot wanhoop drijven en als mijn auto weer voor de zoveelste keer opgeeft.
Dit is niet in de laatste plaats ook door jullie. De vele felicitaties zijn toch altijd een leuk begin van je verjaardag. En zelf ben ik er zo vreselijk slecht in en onattent.
Ik heb gisteren een fijne dag gehad waarbij Mec en Gaby niet mochten ontbreken, en ikzelf natuurlijk. Dank jullie allemaal dat jullie een beetje van jullie kostbare tijd aan mij gedoneerd hebben in de vorm van een felicitatie, ik waardeer dat enorm.
Weer een jaar afgerond, kijken of ik dat kunstje nogmaals kan flikken.
Liefs!
