Gisteren was het moederdag. Mec deed zijn best voor die van hem met een ontbijtje en de belofte van een bezoek aan Proeflokaal Brioche. Dat laatste is ook wel beetje eigenbelang, want ‘hij heeft vreselijke veel zin in de PornStar Martini Pie.’.
Moederdag, het zette mijn zintuigen op scherp. Wat voor een moeder ben ik? Wat is dat nu eigenlijk ‘moeder’ zijn’? Is het inderdaad zo simpel als Van Dale beweert: – vrouw die een of meer kinderen heeft?
Tegenwoordig voelt het meer als: Alle mensen hebben moeders, alle moeders zijn mensen, maar niet elk mens is moeder, niet elke moeder is ‘menselijk’, niet alle moeders hebben kinderen en niet alle kinderen hebben een moeder. Enne….sommige vaders zijn moeders zoals ik ook een beetje vader ben.
Het is een bijzonder fenomeen; moeder.
We leven in een wereld zonder absolute waarheid. Elke nuance wordt tegenwoordig nogmaals genuanceerd als tegenhanger van boude generaliserende meningen van mensen die denken dat beledigen een vorm van ‘vrijheid van meningsuiting’ is.
Eeuwenoude betekenissen van woorden krijgen een andere gezicht, er worden waardeoordelen aan woorden gehangen, ze worden uitgehold, opgedoft of hervormd. Daarnaast verloedert onze taal. De wereld wordt steeds complexer nu we elkaars taal niet meer spreken. Het zorgt voor onbegrip, intolerantie, onduidelijkheid, verschillen en polariseert. Vroeger kon je op je tijdlijn nog schrijven ‘Fijne moederdag’ en nu is het alsof je iets naars scandeert.
Want het is commercieel, geldklopperij, sommige mensen moeten het zonder moeder doen (overleden of geen contact), sommige moeders zijn kinderen verloren, sommige moeders hebben hun kind niet gebaard, anderen wel gebaard, maar niet opgevoed, ook zijn er vaders en moeders die transseksueel zijn etc., Je beledigt tegenwoordig ongewild iedereen.
Ik wil de vrijheid hebben zonder schuldgevoel te kunnen zeggen: Ik ben moeder, trotse moeder, en voor mij persoonlijk is dat meer dan ‘een vrouw die een kind heeft’.